lett. ‘wijzen,’ de gangbare aanduiding van rabbijnen uit de talmoedische tijd, vaak ook in de vorm ChaZaL, een afkorting van Chachamim Zichronam Livracha, ‘de wijzen, hun nagedachtenis zij tot zegen’. De literatuur van Chazal is dus de vroegrabbijnse literatuur (derde t/m zesde eeuw).
Zie ook Rabbijn.
