Femicide, of vrouwenmoord, is het doden van vrouwen van alle leeftijden omdat ze vrouw zijn.
Factoren als haatcultuur tegen vrouwen, huiselijk geweld, eerwraak en gendergeweld tegen vrouwen kunnen uitmonden in moord. Historische fenomenen zoals de heksenverbrandingen in Europa, evenals moderne praktijken zoals infanticide van meisjes in India en selectieve abortus op basis van het geslacht in China, worden ook onder femicide gerekend.
De verstrengeling van individuele en maatschappelijke factoren – zoals etniciteit, opleidingsniveau en economische ongelijkheid – maakt femicide tot een wereldwijd probleem. Het is een endemisch verschijnsel, geworteld in machtsverschillen en genderrollen, en nauw verbonden met opvattingen over mannelijkheid.
In gemeenschappen waar wantrouwen tegen de overheid groot is en tradities zwaar wegen, hebben burgerinitiatieven vaak de voorkeur. Femicide is daarbij te beschouwen als de ultieme vorm van gewelddadigheid in de eigen woonomgeving. Dit terugdringen vraagt om culturele gedragsverandering, waarbij bottom-up actie cruciaal is. Dit kan variëren van het publiekelijk aanspreken van potentiële daders tot het stimuleren van assertiviteit bij vrouwen.
Structurele bestrijding van femicide vereist echter ook top-down maatregelen. Grassroots bewegingen kunnen helpen bij het creëren van draagvlak voor strengere wetgeving en doortastend beleid. Voorbeelden hiervan zijn wettelijke bescherming, de implementatie van de Istanbul Conventie, gendergevoelige institutionele programma’s en onderwijs- en bewustwordingscampagnes. Een bottom-up aanpak van femicide in combinatie met een top-down benadering, is waarschijnlijk het meest effectief.
