Apostasie of geloofsafval is het afvallen van het eigen geloof en eventueel het bekeren tot een ander geloof.
Apostaten ondergaan vaak uitsluiting, verstoting, lichamelijke straffen of - binnen sommige islamitische gemeenschappen - zelfs de doodstraf. Deze zware vorm van apostasie komt voor in strenge geloofsgemeenschappen met weinig godsdienstvrijheid. In 2007 hebben voor de eerste keer in de moderne geschiedenis de leiders van de christelijke en moslimgemeenschappen in Noorwegen het recht op apostasie tussen beide geloven erkend. Ze spraken af voortaan af te zien van bekeringsdrang of proselitisme.
Geloofsafval in een lichtere vorm betreft de adoptie van elementen uit andere religies zonder volledige bekering of doop. Een voorbeeld hiervan is een christen die hindoeïstische praktijken overneemt. Dergelijke toevoegingen aan het oorspronkelijke geloof leiden tot een geleidelijke geloofsverandering, soms aangeduid als meervoudige religiositeit of religieus mixen.
Rituelen van het oorspronkelijke geloof zijn gevoelig voor beïnvloeding. Adoptie van geloof toont zich in kleine aanpassingen en veranderingen van rituelen. Deze milde apostasie is vaak stilzwijgend van aard en leidt niet tot dezelfde mate van afwijzing als de zwaardere vorm.
