Geloven betekent vast overtuigd zijn van iets en werkelijk menen dat het zo is. Het houdt ook in dat men zich met anderen achter een samenhangend geheel van overtuigingen schaart.
De essentie van geloven is dat geloof en kennis elkaar niet uitsluiten. Het idee dat men niet ergens in gelooft is onmogelijk; mensen geloven in tal van dingen, zoals reïncarnatie, astrologie, of homeopathie. De omschrijving van geloven kan een semantische kwestie zijn, omdat zogenoemde ongelovigen vaak ook geloven in bepaalde overtuigingen of ideologieën.
In religies en godsdiensten gaat geloven vaak over de mate van overtuiging in Hogere Machten. Mensen geloven in het bovennatuurlijke omdat ze zien dat anderen dit ook doen. Geloofspraktijken omvatten vaak handelen, doen en het uitvoeren van rituelen. Spiritualiteit legt de nadruk op het goddelijke en gedeelde ervaringen, in plaats van op een specifieke god of op wat absoluut waar is.
Cognitieve dissonantie kan worden gezien als een bijzondere vorm van geloven, namelijk overmatig geloven. Personen die lijden aan cognitieve dissonantie zijn diep overtuigd van hun eigen werkelijkheid en nemen uitsluitend waar wat in hun realiteit past. Ondanks deze overtuiging heerst er diep in hun onderbewustzijn vaak ongemak, omdat ze weten dat hun overtuigingen niet volledig kloppen. Ze kunnen niet 100% in hun geloof geloven, wat duidt op een onderliggende twijfel.
