EDUARDUS POPPIUS, Remonstrantsch Predikant te Gouda, Schrijver van het vermaarde Boek, de Enge Poort, behelzende, in etlijke Leerredenen, een ernstigen aandrang tot Godsvrugt, als het middel ter zaligheid. De Remonstrantsgezinden liepen zeer hoog met het Geschrift, terwijl de andersdenkenden het even sterk veroordeelden, onder andere de vermaarde TRIGLANDIUS, die ’er de pen tegen opvatte.
Dit deedt den Heer DE GROOT schrijven: "terwijl het Boek van POPPIUS uitermaate goed is, zo kan het Boek van TRIGLANDIUS, daar tegen geschreeven, niet anders dan uitermaate slegt zijn.” Zedert wierdt hij, nevens andere Predikanten van zijnen aanhang, het voorwerp van den gemeenen haat: zo dat hij, op last der Staaten van Holland, gezonden, om de openstaande plaats te Oudewater, eenigen tijd, te vervullen, en hoewel verzeld van Bailjuw, Burgemeesters en Schepenen, verhinderd wierdt, den predikstoel te beklimmen. Naa de veroordeeling der Remonstranten, door het Dordrechtsche Sijnode, week POPPIUS buitenslands, en wierdt aldaar aangesteld tot een der zes Directeurs of Bestierders, welke zorge moesten draagen dat de Gemeenten in Nederland heimelijk van Leeraars van hunne denkwijze bediend wierden. Zedert, nevens CAROLUS NIELLIUS, het gewaagd hebbende, om in Holland te rug te keeren, wierdt hij te Haarlem ontdekt, gevangen genomen, en vervolgens verweezen tot eene eeuwige hegtenisse op ’t Kasteel Loevestein, alwaar hij, naa eenige jaaren zittens, overleedt.
