opvoedkunde, studie v/d beste methode om kinderen persoonlijke en maatschappelijke deugden hij te brengen, Plato en Aristoteles hebben het eerst over deze methoden getheoretiseerd, doch langen tijd zijn zij a/h persoonlijk inzicht e/h voorbeeld v. ouders en opvoeders overgelaten geweest. In de Middeleeuwen heheerscht de Kerk de opvoeding, maar reeds i/d 17e eeuw begint de p. zich los te maken v/d godsdienstige levensbeschouwing.
Aan het eind der 18e eeuw baseert Rousseau de p. o/d natuur. Zijn invloed strekt zich over Kant, Basedow, Pestalozzi cn diens leerling Fröbel uit. Van nu af is geen scherpe grens meer te trekken tusschen onderwijsmethoden en methoden v. karaktervorming, daar men geruimen tijd gemeend heeft, dat kennis karaktervormend is. Met Foerster, Payot, Kid, Montessori, Dewey, Ligthart, om uit elk land slechts één naam te noemen, heeft de p. zich i/h laatst der 18e eeuw weer scherper o/d studie der karaktervorming toegelegd.
