Reassurantie of herverzekering - Er zijn twee soorten van reassurantie: 1e die van den verzekeraar, 2e die van den verzekerde.
Er kunnen onderscheiden oorzaken zijn, waarom de assuradeur wenscht van zeker risico ontslagen te worden, of dit tot een minimum te beperken. Het middel voor den assuradeur tot reassurantie vindt hij door zich bij een anderen te laten reassureeren, d. i. dezen zijn risico over te dragen, waardoor hij tot dezen in dezelfde verhouding treedt, als de verzekerde tot den verzekeraar. Op de rechten van den verzekerde is de nieuwe verhouding van geen invloed. De reassuradeur betaalt de schade slechts in zooverre, als de herverzekerde rechtens verplicht zou zijn aan den verzekerde te betalen. De reassurantie moet als zoodanig in de polis worden omschreven, evenals het voorwerp, dat gereassureerd wordt en in het algemeen moet de herverzekerde dezelfde aanwijzingen doen, als door den oorspronkelijk verzekerde moeten zijn geschied.
Reassureert de verzekerde, dan maakt hij gebruik van zijn bevoegdheid, de solvabiliteit van den verzekeraar te verzekeren, wat in den grond der zaak niets anders is dan een tweede verzekering sluiten. Ook in dit geval moet de reassurantie als zoodanig behoorlijk omschreven worden. Natuurlijk wordt de aansprakelijkheid van den herassuradeur eerst dan toegepast, wanneer en in zooverre de oorspronkelijke assuradeur in gebreke blijft aan zijne plichten te voldoen, overigens is de verhouding in alle deelen de zelfde, als die tusschen den verzekerde en den oorspronkelijken assuradeur. Zie W. v. K. artt. 252, 271, 280.
