Quaestiones perpetuae - Vaste rechtbanken met welbepaalde bevoegdheid, gegroeid uit de quaestiones extraordinariae. Ingevolge een lex Calpurnia kwam in 149 v.C. de eerste quaestio perpetua de pecuniis repetundis tot stand; ze was bevoegd tot het bestraffen van de provinciegouverneurs, die zich in hun ambtsgebied aan afpersing hadden schuldig gemaakt.
In de laatste jaren van de Republiek was het aantal quaestiones perpetuae opgelopen tot acht, elk voor een bepaald misdrijf.
Het vonnis van de quaestiones perpetuae was definitief en zonder beroep, doch het volk kon genade verlenen.
De praetor urbanus schreef de kandidaten als gezworenen van deze rechtbanken op het album iudicum en het lot wees ze aan. De quaestor verdeelde ze over de verschillende rechtbanken, waarvan dus de eigenlijke jury voor elk proces afzonderlijk werd samengesteld.
