Het piratendom (of de zeeroverij) is al heel oud. In het jaar 67 voor Chr. werd Pompeus al beroemd door de snelle wijze, waarop hij de Middellandse Zee zuiverde van de piraten, die de verbindingswegen tussen Rome en het Oosten onveilig maakten.
Later werd diezelfde Middellandse Zee lange tijd beheerst door de Barbarijnse zeerovers. Ze waren afkomstig uit een gebied waarvan de naam een verbastering was van het woord ‘Berberië’ (= Land van de Berbers). Hun wandaden duurden ongehinderd voort tot de 19e eeuw.In de eerste helft van de 17e eeuw werden de lange kusten van het Chinese vasteland onveilig gemaakt door de Chinese piraat Tsjeng, die het vooral voorzien had op de koopvaarders, die op weg waren naar Europa.
Toen hij bevel kreeg zich naar het hof van de Chinese keizer te begeven, ging hij trots op die uitdaging in. Dat had hij niet moeten doen: onmiddellijk na zijn aankomst werd hij gevangen genomen en onthoofd!
Na de verovering van een deel van de Nieuwe Wereld door de Spanjaarden brak er voor de piraten (die toen ook wel ‘boekaniers’ werden genoemd) een gouden tijd aan. Zij waren voornamelijk Europese avonturiers, die zich aan de winstgevende zeeroverij in de Caraïbische Zee wijdden. Ze vestigden zich voornamelijk op Tortue, een eiland in de buurt van Haïti en oefenden van dat ‘nest’ een verbijsterende terreur uit in de omliggende gebieden. Hun vlag was inktzwart en droeg een doodskop en twee gekruiste beenderen. De beruchtsten onder deze Amerikaanse piraten waren kapitein Kidd, Henry Morgan, Zwartbaard en Jean Lafite, welke laatste in 1812 New Orleans verdedigde tegen de Engelsen.