ook Thamasp-Koeli-khan genaamd, koning van Perzië en vermaard veroveraar, geb. 1688 te Medzjed in Khorassan, was eerst kameeldrijver, en werd vervolgens roover. Hij maakte zich meester van Khorassan, partij trekkende van de onlusten, die op den val van Hussein volgden (1722); met zijne rooverbende stelde hij zich 1726 in dienst van Thamasp (den zoon van Hussein), veroverde Ispahan (1729), en bracht de zaken van zijnen vorst in den bloeiendsten slaat, waarbij hij echter zorgde, dat hij zelf al de macht in handen hield, hoewel hij zich Thamasp-Koeli-khan noemde, d. i.
Opperhoofd der dienaren van Thamasp. Terwijl N. eenen opstand in Khorassan dempte, werd Thamasp verscheidene malen door de Oliemanen verslagen en moest bun den linkeroever van den Aras afslaan. Doch hierop kwam N. aansnellen, verzette zich tegen dien afstand van grondgebied, liet Thamnsp van den troon vervallen verklaren, en stelde in zijne plaats een 8-jarig kind, Aldias III, in wiens naam N. regeerde, en bracht den oorlog tpgcn de Turken gelukkig ten einde (1734—36). Bij den dood van Abbas III (1736) bet N. zich als schacli van Perzië uitroepen, onderwierp Kandahar, tastte het rijk van den Groot-Mogol in Hindoatan aan (1738), bemachtigde de stad Delhi (1739), van waar hij een buit wegvoerde, die op eene waarde van meer dan 100 millioen nederl. guldens geschat werd, en veroverde verscheidene provinciën. Maar Perzië, dat onder zijn bewind verdrukt en uitgemergeld werd, verfoeide hem; en eindelijk werd hij (Juni 1747) dooreen zijner veldheeren vermoord.Zijn eenig overgebleven zoon werd naar Semlin gebracht, waar keizerin Maria Theresia hem liet doopen en voor zijne opvoeding zorgde. Onder den naam van baron van Semetin diende hij als officier in den Zevenjarigen oorlog, en stierf later te Mödling.
