naom van twee provinciën, de eene spaansch, de andere portugeesch, dus genaamd omdat ze, tijdens de Mooren een gedeelte van het spaansche schiereiland in bezit hadden, de zuidelijkste provincie van de christen-koningrijken vormden, d. i. de provincie, die het verst verwijderd lag van den Duero (extrema Durii). De beide provinciën E. maakten oudtijds deel uit van Lusitanië, en waren bewoond door de Vettonen.
De Alanen maakten zich meester er van in 411, de Sueven in 429, de West-Gothen in 477, en eindelijk de Mooren in 712. Ze waren begrepen in't kalifaat van Cordova van 756 tot het begin der 11e eeuw; destijds was Merida de voornaamste stad. In 1016 werd Badajoz de hoofdstad van een onafhankelijk moorsch rijkje, samengesteld uit de beide provv. E., benevens Alemtejo en Algarvië; dit rijkje werd 1094 eene prooi der Almoravieden, en vervolgens 1161 veroverd door Abdel Moemen, stichter van de dynastie der Almohaden. Deze Abdel Moemen bracht verscheidene nederlagen toe aan Alfons Henriquez, koning van Portugal, die een groot gedeelte van de beide provv. E. onder zijn gezag had gebracht; doch daar Abdel Moemen 1184 stierf, bleef het huidige portug. E. voor goed ingelijfd bij Portugal. Wat spaansch E. betreft, daarvan werd een gedeelte veroverd door Alfons IX, koning van Loon; hij bemachtigde Alcantara (1229), Caceres, Badajoz en Merida (1230); zijn zoon Ferdinand III, koning van Castilie, onderwierp het overige (1236—1240). De oude provincie Spaansch E., sedert 1833 ingedeeld in de trvee provinciën Badajoz en Caceres, is ruim 788 vierk. mijlen groot en bevolkt met omstreeks 742,000 zielen; de hooldplaats is Badajoz. De prov. Portugeesch E., met de hoofdstad Lissabon, ligt tusschen den Atlantischen Oceaan, de provv. Alemtejo en Beira, is ruim 389 vierk. mijlen groot, bevolkt met ruim 730,000 zielen, en sedert 1833 ingedeeld in de drie districten Beiria, Santarem en Lissabon.
