Voetzweet, sudor pedum, een zeer onaangenaam gebrek, hierin bestaande, dat aan de voetzolen en onderzijde der teenen een groote hoeveelheid zweet wordt afgescheiden. Het ongemak is dikwijls aangeboren, wordt bevorderd door zeer veel loopen of staan, ook door onzindelijkheid, en komt het meest voor op jeugdigen en middelbaren leeftijd, zelden bij kinderen of ouden van dagen.
Z. zijn niet slechts onaangenaam door den dikwijls walgelijken stank, welke wordt veroorzaakt door de snelle ontleding en ontbinding van het afgescheiden zweet en de daarin verweekende schilfers der huid, maar kunnen ook licht pijnlijke ontstekingen der huid veroorzaken, vooral tusschen de teenen. Wie aan Z. lijdt drage dunnen wollen kousen en verwissele deze dikwijls, neme tweemaal daags een lauw voetbad en strooie in zijn kousen salicylstrooipoeder (een mengsel van drie deelen salicylzuur, 10 dln. aardappelmeel en 87 dln. talk) of tannine; ook is penseelen met formaline-alcohol aan te bevelen. De meening, dat plotselinge onderdrukking van het voetzweet zware ziekten kan veroorzaken, mist allen grond. In tropische landen verdwijnt het gebrek, ook indien het jarenlang heeft bestaan, in den regel vanzelf, hetgeen wellicht moet worden toegeschreven aan de vermeerderde algemeene zweetafscheiding, aan de luchtiger bekleeding der voeten en aan het vele baden.
