facialisparalyse, verlamming van de spieren, welke worden bewogen door de gelaats-zenuwen (het 7de hersenzenuwenpaar). Deze zenuwen ontspringen uit het verlengde merg, doorloopen het rotsbeen en verbreiden zich van de oorstreek uit waaiervormig naar de z.g. mimische gelaatsspieren, welke de bewegingen van het voorhoofd, de omgeving van het oog, wangen, lippen, kin, kortom het gebarenspel van het gelaat mogelijk maken en de gelaatsuitdrukking beheerschen.
Op elk punt van dezen weg kunnen de zenuwen worden aangedaan door een of anderen schadelijken invloed, en gewoonlijk strekt dan de verlamming zich uit van dat punt tot aan het einde der zenuw. Hieruit volgt, dat de aangezichtsverlamming in allerlei uitbreiding kan voorkomen. De verlamming kan een gevolg zijn van koude, hevigen schrik, verwonding, (b.v. druk van de tang bij geboorte), syphilis, aandoening der oorspeekselklieren, hersen- en hersenvliesaandoeningen, oorziekten, ziekten van het rotsbeen, enz. De verlamming komt hetzij plotseling op (b.v. men gaat nog gezond te bed en ontwaakt met verlamde gelaatsspieren), hetzij geleidelijk; gewoonlijk is slechts een zijde van het gelaat verlamd (halfzijdige aangezichtsverlamming). Het verlamde gedeelte van het gelaat is onbeweeglijk, slap en glad, zonder plooien, het oog blijft open zelfs gedurende den slaap, de mondhoek hangt naar beneden, de helft der lippen is onbeweeglijk en de lijder kan daardoor niet fluiten en moeilijk kauwen. De spieren van de andere helft van het gelaat zijn normaal, doch daar de verlamde spieren der zieke zijde haar vrij spel laten, trekken zij te veel naar den gezonden kant.Behandeling: met electriciteit (doch niet met een faradischen stroom), massage, zweetbaden, inpakking; zoo mogelijk bestrijding of wegnemen der oorzaak.
