Straf waarbij de coureur door de pitstraat moet rijden, en daarbij geen pitstop mag maken.
De drive-through penalty - in het Nederlands soms wat onhandig doorrijstraf genoemd, terwijl de coureur juist helemaal niet mag doorrijden maar de pitstraat in moet - stamt uit 2002. Het is de bedoeling dat de veroordeelde de pitstraat inrijdt, daar de maximumsnelheid aanhoudt en zijn race vervolgt. De gedachte erachter is dat het voor de toeschouwers overzichtelijker is dan waarmee een coureur na de race een bepaald aantal strafseconden bij zijn tijd opgeteld krijgt. De eerste drive-through penalty werd uitgevaardigd tijdens de Grand Prix van Maleisië in 2002. De ontvanger was Juan Pablo Montoya, die bij de start in aanraking was gekomen met Michael Schumacher, maar zelfs volgens slachtoffer Schumacher geen blaam trof. Het ritje door de pitstraat kostte Montoya twintig seconden.
Hij eindigde als tweede, voor Schumacher, die na de botsing zijn vleugel moest laten vervangen. Vanaf het moment dat de wedstrijdleiding een drive-through penalty uitvaardigt, heeft de coureur twee ronden om aan die straf te voldoen. Zo niet, dan volgt diskwalificatie.