Verticale hoek van de wielen ten opzichte van het wegdek.
Camber is net als rake een van de basisprincipes van racewagenengineering.
Als een auto een neutrale camber heeft, staan van vooraf gezien de bovenkanten van de wielen even ver van elkaar af als de onderkanten. Bij een positieve camber wijzen de wielen naar buiten. Die wordt vrijwel alleen gebruikt op landbouw- en offroadvoertuigen. Het zorgt voor een grote rechtuitstabiliteit en maakt het sturen wat lichter. Formule 1-auto’s hebben in de regel negatieve camber. De wielen wijzen met hun bovenkant naar binnen.
Dit is gedaan om in bochten, waarmee de auto lichtjes naar een zijde overhelt, het contactoppervlak van de band op het asfalt te vergroten. Bij een neutrale camber zouden in een rechterbocht de buitenzijde van de linkerhand en de binnenzijde van de rechterband het zwaarst belast worden. Door deze hellingshoek van het voertuig alvast in de wielstand te verwerken, rijdt een auto met een negatieve camber op de rechte stukken, als grip minder belangrijk is, enigszins op de binnenzijde van de band, terwijl hij in de bochten rechtop komt te staan en zo het volledige loopvlak benut. Aangezien Formule 1-auto’s stuurbekrachtiging hebben is het minpunt van negatieve camber te verwaarlozen.