Veeme

betekenis & definitie

vetus. sicamb. vvestphal. sax. Iudicium occultum, cum noxius causa indicta capite plectitur. à Carolo Magno olim ob VVestphalorum duritiam institutum. Veeme-schepen, veem-schepen. sax. sicamb. vvestphal. Occultus iudex, latrunculator secretus, iudex maleficos secreto capite plectens, citra praeuiam accusationem, excusationem, citationem: iudex arcanus: caput concilij nocturni, & praestantissimus legum custos, loach. Hopper. Huius mentionem facit Erasmus in Adag. Areopagita taciturnior. Extant, inquit, & hodie apud VVestphalos reliquiae generis iudicum, certi, vulgò dicuntur: qui in hunc ordinem admittuntur, magna religione adiguntur ad silentium. Est enim ratio quaedam deprehendendi crimina, quam nullus intelligit, praeter illos iuratos. Hactenus Eras. Sebastianus Munsterus in descriptione Vestphalia, Veimaros appellat & Scabinos. Abbas Tritem. in Poligraph. Feimeros: alij Femeros. CaroliMagni institutione (inquit Io. Auent.) arbitriumpenes quosdam & potestas animaduertendi, etiam indicta causa, in pacis & fides violatores religionisque desertores. Inde ius, vt vocant, VVestphalense deriuatum, silentio & taciturnitate sacro sanctum. Iudices quos wissender, conscios, nuncupant, nescio quibus ceremoniis initiati se inuicem agnoscunt: però prophanis ritum prodere religio est, & pro piaculo habetur: nec quisquam omnium adhuc inuentus est qui huiusmodi mysteria emulgarit: verum haec licentia antiquata, cohibita est, in publico procerum conuentu, decretoque Frederici tertij Augusti, cum sordidae conditionis quique in album huiusmodi consultorum conscripti, quosuis licentius quam boni ferre possent, furti perfidiaeque alligassent, indemnatosque necassent. vulgò veymarus.