In 1979 werd begonnen met de eerste fase van dit plan, waar ook Groningen deel van uitmaakte. Voor het eerst werden sociaalcuiturele en ruimtelijke-ordeningsaspecten geïntegreerd tot een integraal pakket beleidsmaatregelen.
Het was ook de eerste maal dat in het regionaal beleid sprake was van een gedecentraliseerde opzet waarin de regionale en nationale overheid samenwerken bij de beleidsvoorbereiding en uitvoering. Het centrale doel van het ISP-beleid was het wegwerken van de regionale werkloosheidscomponent (werkloosheid). Hoewel dat niet lukte, werd het ISP-beleid begin jaren ’90 voortgezet. Wel werd de integrale aanpak verlaten. Het doel werd nu anticiperen of aanhaken bij initiatieven vanuit de marktsector. Via het instituut marktsectorcommissies werd een vijftal kansrijke clusters gestimuleerd d.m.v. de flexibele bottom-up-benadering.
De kansrijke clusters zijn: agro-business, havengebonden industrie, toerisme en recreatie, stedelijke complexen en versterking van het midden- en kleinbedrijf. Het ISP voorziet ook voor een groot deel in de co-financiering van het steeds meer in belang toenemende Europese regionaal beleid. Voor de periode 1995-1999 zijn nog drie marktsectorcommissies actief waarbij een nadere toespitsing op de eerdergenoemde vijf clusters plaatsvindt. [Van Dijk]
