Protestants-christelijk ziekenhuis. Op initiatief van een comité uit de hervormde burgerij werd in 1887 het ‘Asyl voor zieken en zwakken’ opgericht.
Het was in de eerste plaats een verpleegkundig opleidingsinstituut om ongehuwde protestante dames tot wijkverpleegkundige op te leiden. Het was gevestigd in de Haddingestraat, waar ook zes patiënten opgenomen konden worden. De verpleegkundigen werden diaconnessen genoemd, omdat zij hun leven wilden wijden aan de verpleging van zieken. Langzamerhand ging men over tot meer ziekenverpleging. Daarom verhuisde het ziekenhuis in 1893 naar de Praedinussingel, waar dertig bedden waren verdeeld over drie klassen. Armen en minvermogenden kregen gratis verpleging, aan meer gegoeden werd een bijdrage gevraagd. Tot 1923 werd voedsel uitgereikt aan armen. Door de grote motivatie was de verpleegkundige standaard hoog. Leden uit de stedelijke elite lieten zich op ‘klassenkamers’ verplegen.
In 1965 betrok het ziekenhuis een nieuw gebouw aan de Van Ketwich Verschuurlaan. Daar kreeg het de beschikking over 422 bedden. Eind jaren ‘80 fuseerde het ziekenhuis met het RKZ tot het Martiniziekenhuis.
Lit.: B. Tammeling, Honderd jaar Diakonessenhuis Groningen (Groningen 1987).
