is de naam van verschillende Assyrische koningen. De Assyriologen kennen er vijf.
Onder deze vijf zijn er twee van wie we weten, dat ze met Israël in aanraking zijn gekomen.Salmanassar III (859—824 v. Chr.) noemt in zijn opschriften twee koningen van Israël: Achab en Jehu. Zie: Eerste deel, bladz. 184, kol. 2.
Salmanassar V (727—722) is de eenige koning van dezen naam, die in de Heilige Schrift vermeld wordt. Hij was de zoon en opvolger van den geweldigen veroveraar Tiglath-Pileser, aan wien later een artikel 2al worden gewijd. Toen Salmanassar V zijn vader opvolgde, was het Arameesche rijk van Damaskus reeds vernietigd (zie het artikel Reziri). Bovendien was het rijk Israël beroofd van Galilea en Gilead (2 Kon. 15:29), zoodat Hosea, Israëls laatste koning, enkel over het landschap Samaria regeerde. Hetgeen de Assyrische opschriften omtrent de krijgsbedrijven van dezen Salmanassar meêdeelen, is zóó geschonden, dat we er weinig of niets uit kunnen afleiden. Uit 2 Kon. 17 blijkt, dat Salmanassar twee maal tegen Israël te velde is getogen.
En volgens Flavius Josephus heeft hij twee maal een tocht ondernomen tegen Luli of Elulaeus, den toenmaligen koning van Tyrus en Sidon. De twee tochten tegen Tyrus zullen wel dezelfde zijn als de twee tegen Israël. Vermoedelijk is het zóó gegaan: In den eersten tijd van Salmanassars regeering liet Hosea zich door Luli overhalen tot een bondgenootschap tegen Assur. Maar toen Salmanassar naar Palestina kwam, zagen Luli en Hosea, dat ze tegen de Assyriërs niet waren opgewassen, en onderwierpen zich. Van dezen eersten tocht maakt 2 Kon. 17 : 3 melding. Doch de trouw van Luli en Hosea aan Salmanassar duurde niet lang.
Een paar jaar later begonnen ze een nieuwe actie tegen Assur, waarin ook „So, de koning van Egypte” (zie: Tweede Deel, bladz. 648, kol. 2) werd betrokken (2 Kon. 17 : 4). Nu ondernam Salmanassar zijn tweeden tocht naar Palestina. Vers 5 zegt eerst, dat hij optrok in „het gansche land”, d. w. z. heel het rijk Israël, verkleind als het was. Vermoedelijk heeft hij toen Israëls troepen te velde verslagen. Voorts verhaalt vers 5 het begin en vers 6 het einde der driejarige belegering van Samaria. We kunnen niet met zekerheid zeggen, welk feit het eerst heeft plaats gehad, de val van Samaria of de dood van Salmanassar.
In 2 Kon. 17 : 6 en 18 : 10 wordt niet gezegd, dat Samaria door Salmanassar is ingenomen, schoon men het er licht uit lezen kan. Mogelijk is de stad nog ingenomen bij des konings leven, maar kwam het bericht pas in Assyrië, nadat hij (in December 722) was gestorven. Hoe dit zij, de nieuwe koning, Sargon, heeft het feit in zijn eigen annalen geboekt en heeft er de vruchten van geplukt. De belegering van Tyrus door de Assyriërs duurde nog langer dan die van Samaria, en kwam stellig pas onder Sargon tot een einde.
