Zoo werden de aanhangers van Macedonius genoemd. Zij waren eigenlijk Semi-Arianen.
Ze leerden, dat de Heilige Geest een schepsel was, aan de Engelen gelijk, en ondergeschikt aan den Vader en den Zoon. Omdat zij tegen de leer streden, waarin beleden werd, dat de Heilige Geest eenswezens is met den Vader en den Zoon, werden zij ook Pneumatomachen genoemd.
Athanasius bestreed hen, en sprak uit (Schrijven aan Serapion), dat „wie den Heiligen Geest voor een schepsel houdt en van het wezen van Christus afscheidt, daardoor de leer der Heilige Drieëenheid bestrijdt.” Zoo werd op de Synode van Alexandrië (363) vastgesteld. Ook de volgende synoden veroordeelden de Macedonianen, die steun vonden bij den asceet Marathonius van Nicomedië.
In de landen aan de Hellespont hadden zij vele aanhangers. Vooral, omdat zij strenge asceten waren, oefenden zij veel invloed.
Op de Synode van Constantinopel 381 waren 36 Macedonianen. Ze wilden zich niet laten overtuigen van hun dwaling.
Daarop verlieten zij de Synode en ze werden in den eersten canon al veroordeeld. Daarna verdwenen zij langzamerhand in de geschiedenis.
Nestorius bestreed hen nog.
