is geografisch de naam voor een door duidelijke natuurlijke grenzen bepaald gebied in het midden van het Balkan-schiereiland; historisch is het sedert 146 voor Christus de naam voor een Romeinsche provincie, in het Oosten begrensd door Thracië, in het Noorden door Illyricum, in het Zuiden door Achaje. Dwars door Macedonië, van Dyrrhachium in het Westen tot Neapolis bij Filippi in het Oosten, (vgl.
Handel. 16 : llv.), liep de via Egnatiana, de groote Romeinsche heirweg. Macedonië was in Paulus’ dagen onder het bewind van een proconsul, en had Thessalonika als hoofdstad.
Het was verdeeld, een tijdlang, in vier districten, die een betrekkelijk zelfstandig bestuur hadden.De voornaamste steden in Macedonië waren behalve Thessalonika, het tegenwoordige Saloniki, Filippi, een door de Romeinen „gekoloniseerde” stad, (vgl. Hand. 16:12), Amphipolis en Beroea, waar, evenals te Filippi en Thessalonika, een aantal Joden waren gevestigd.
Het Macedonisch gebied was het eerste in Europa, waar de groote apostel der heidenen het Evangelie des Kruises bracht.
