Geboren 1780 te Gramzow (Ukermark) uit een Hugenotenfamilie. Zijn vader was Fransch-Gereformeerd predikant.
Theremin zelf werd in 1810 tot predikant in Berlijn geroepen. In 1814 werd hij hof- en domprediker.
Opper-consistoriaalraad in 1824. Van 1839 tot zijn dood 1846 tegelijk hoogleeraar te Berlijn in de Homiletiek.
Als kanselredenaar bekleedde hij een vooraanstaande plaats. Hij was gematigd confessioneel, en had zich als prediker gevormd naar de voorbeelden van Demosthenes en Massillon.
Hij noemde de welsprekendheid de aanwending van alle kunstmiddelen der Rhetorica om de hoorders voor een bepaalde waarheid te winnen. Zijn kanselwelsprekendheid heeft classieke waarde.
Hij schreef in 1814 Die Beredsamkeit eine Tugend, Adalberts Bekentnissen (1828), Abendstunden (1833—39). Zijn predikatiën verschenen in 10 banden (1818—1852), Al zijn preeken hebben een eleganten vorm.
Toch ontbreekt daarbij de warmte des gemoeds niet. Zeer bekend is de bundel over Das Kreuz Christi.
