Een Boheemsche nationale heilige, een bekende beschermheer van de brug, een heilige, die door Benedictus XIII in 1729 heilig verklaard werd. De historie zegt, dat onder koning Wenscel geleefd heeft een zekere Johann van Nepomuk, vicaris van den aartsbisschop Johann von Janstein van Praag.
Deze koos in den strijd tusschen den koning en den aartsbisschop voor den laatste partij en, toen hij bij de verkiezing tot abt een gunsteling van den koning wist te weren, laadde hij den haat des konings op den hals. In 1393 moet hij in de Moldau verdronken zijn.De legende zegt wat anders. Volgens de legende moet Johann von Nepomuk uitgeblonken hebben door vroomheid en door de vrijmoedigheid, waarmede hij de zonden der grooten wist te bestraffen. Hij moet biechtvader van koningin Johanna geworden zijn. De koning wilde weten, wat de koningin gebiecht had, maar ondanks bedreiging, smeekingen, kerkerstraf en lichamelijke folteringen, die Johann von Nepomuk moest ondergaan, wilde deze niet zeggen, wat hij in de biecht gehoord had. In een preek (1383) deelde Johann von Nepomuk nog mede, wat hem wedervaren zou. Daarop liet de koning hem in de Moldau werpen.
Het lijk van den getrouwen priester moet, van lichten omglansd, in de rivier gezwommen hebben en geheel Praag moet het wondervolle schouwspel hebben gadegeslagen. Allerlei fantastische verhalen worden aan die legende nog vastgeknoopt. De historie spreekt daar niet van, maar de Bohemers schijnen behoefte gevoeld te hebben aan een nationalen heilige en de clerus schijnt den naam van dien heilige uitgedacht te hebben. Johann von Nepomuk werd de lievelingsheilige der Bohemers. Verloofden moeten gaarne hun geheimen aan dezen heilige opbiechten, omdat hij zoo goed zwijgen kon. Abel, Die Legende vom heiligen Nepomuk, 1855. Frind, Der geschichtliche Johann von Nepomuk.
