was een theoloog, die naast Semler den grondslag gelegd heeft voor de wetenschap van de historische critiek over de Heilige Schrift. Hij werd geboren in Dörrenzimmern in het vorstendom Hohenlohe-Öhringen in 1752, studeerde in Göttingen 1770— ’74, was rector in Ohrdurf 1774, hoogleeraar in de Oostersche talen in Jena 1775, hoogleeraar in de filosofie te Göttingen in 1788 en stierf in 1827.
Hij was een scherpzinnig geleerde, die vele geschriften het licht deed zien. In 1780—83 gaf hij uit een Inleiding in het Oude Testament in 3 deelen. Zijn critische beschouwingen zijn later door anderen wederlegd. Hij behoorde geheel en al tot de periode der Aufklärung. Later gaf hij nog een Inleiding in het Nieuwe Testament uit (1804—27). Zijn Verklaring van de Handelingen der Apostelen, waarin hij de meening verkondigde, dat dit boek een dramatisch gedicht was, maakte niet veel opgang. Eichhorn was een echte profeet der Aufklärung maar zijn scherpzinnigheid heeft schipbreuk geleden op de onderzoekingen van vele godgeleerden, die de onhoudbaarheid zijner theorieën hebben aangetoond.
