Christelijke encyclopedie

F.W. Grosheide (1926)

Gepubliceerd op 08-01-2020

Jean Mabillon

betekenis & definitie

Een Fransche geleerde, Benedictijner monnik uit den tijd van Lodewijk XIV, geboren 1632 te Pierremont bij Rheims. Hij trad in 1653 in de congregatie van St.

Maur. Van zijn oversten ontving hij de opdracht om de Koningsgraven te St.

Denis aan de bezoekers te toonen en tevens pater Chantelou behulpzaam te zijn bij de uitgave van een boek over den heiligen Bernard. Van 1664 af hielp hij den bibliothecaris van St.

Germain, Luc d’Achery, bij de bearbeiding van de Ac fa Sanctorum ordinis Sancti Benedicti, welke arbeid spoedig aan hem alleen overgelaten werd. Hij werd van bedrog aangeklaagd, omdat hij nu heiligen niet noemde, die men vroeger onder de Benedictijnen gerekend had, maar hij rechtvaardigde zich tegenover den generaal der orde.

In opdracht van de ministers Colbert en Le Tellier ondernam hij reizen naar Vlaanderen, Bourgondië, Lotharingen, Duitschland en Italië, om merkwaardige documenten uit de archieven te verzamelen. Zijn reis naar Lotharingen, waarop hij veel bijzonderheden omtrent de Merovingers vond, was oorzaak van de verschijning van zijn boek de re diplomatica (1681).

Mabillon is de uitvinder van den naam diplomatiek. Hij verstaat daaronder de kunst om oorkonden te lezen en naar bepaalde regels te bewerken.

Als antwoord op een aanval van den Jezuiet Germon, die de regels van Mabillon hersenschimmig noemde, gaf hij een supplement uit van zijn Diplomatiek.

In een strijd met den abt der Trappisten de Rancé schreef hij zijn Études monastiques (1691), waarin hij aantoonde, dat geleerde studiën bij den monnik niet in strijd waren met de monnikengeloften.

In 1701 gaf hij 5 deelen uit over Bernards de consideratione. Hij won daardoor de gunst van paus Clemens XI, die in een Breve aan de geleerden uit de congregatie derMaurinen zijn bescherming beloofde.

Mabillon was een scherpzinnig man, die critisch schifte, en toch goed-geloovig catholiek was en bleef. Als geschriften van meer practischen aard noemen wij zijn Verhandeling over kloostertucht en La mort Chrétienne sur le modèle de celle de notre Seigneur.

Hij stierf te Parijs in 1707.

< >