De heilige, van Iersche afkomst, geboren in Bangor ongeveer 550, leerling van Columbanus. Hij reisde naar het vasteland van Europa om onder de Alemannen het Evangelie te prediken.
Nadat hij met zijn helpers in 610 Gallië had moeten verlaten, koos hij een deel van Zwitserland tot zijn arbeidsveld. Na eerst te Tuggen aan het meer van Zürich den afgodendienst verstoord te hebben, arbeidde hij drie jaren bij Bregenz.
Gallus was de Duitsche taal machtig. In 613 stichtte hij in het Steinachdal een heremitage, waaruit later het beroemde klooster St.
Gallen ontstaan is. Na een zegenrijken arbeid is Gallus daar omstreeks 646 gestorven.
Zijn levensbeschrijving, die legendarisch opgesteld is, dagteekent uit de 8e eeuw. Zij is te vinden in het 2de deel van de Monumenta Germaniae.
