is de leer, dat in de eerste plaats Jezus en de apostelen, dan ook de Bijbelheiligen in het algemeen, verschillende dingen hebben gesproken, die op zichzelf onjuist waren, doch waarin ze zich hoewel beter wetend, schikten naar hun tijdgenooten. Deze leer is te verwerpen, omdat ze onzen Heiland en de apostelen tegen beter weten in onjuistheden zeggen laat, hetgeen met de absolute heiligheid en zondeloosheid van Jezus en met het door inspiratie spreken van de apostelen in strijd is.
Het is volkomen waar, dat alle openbaring zich schikt naar den mensch, en God geeft haar zóó, dat de mensch haar opnemen en verstaan kan. Maar daarom is ze niet onjuist.
God openbaart zich niet ten volle, maar wat Hij door de Godsmannen brengen laat, is de waarheid. De accomodatieleer schokt het geloof in Jezus.
Als Hij zich op één punt vergist heeft, of geschikt naar de menschen, waarom dan niet ook op andere, waarom dan niet op alle. Ze is willekeur, want wie zal uitmaken, wanneer wel schikken plaats had en wanneer niet.
Feitelijk is de accomodatieleer een poging om aan duidelijke uitspraken der Schrift, die men lastig vindt, te ontkomen. Er is een tijd geweest, dat vele theologen de accomodatieleer voorstonden.
Tegenwoordig wordt ze niet veel meer gehuldigd. Wie zich niet aan het woord van Jezus en de apostelen, zooals het gegeven is, willen onderwerpen, nemen thans meer het standpunt in: Jezus en de apostelen hebben ongetwijfeld dit of dat geleerd, doch wij zijn vrij iets anders te leeren.
In zooverre deze theorie eerlijk is, en niet tracht aan het duidelijke woord van de Schrift te ontkomen, verdient ze de voorkeur boven de accomodatieleer.
