een stad in Macedonië, gelegen aan de vermaarde weg, die Via Egnatia heette. Paulus kwam hier tijdens de 2e zendingsreis, toen hij uit Neapolis het kustgebergte Pangaeus overtrok.
Toen de apostel van de pashoogte van dat gebergte neerzag, aanschouwde hij in de waterrijke dalvlakte de stad P. met haar Acropolis. De stad lag in een dalvlakte, die omweven was met allerlei sagen, met herderspoëzie en mythologische verhalen. Hier op de bloemenvlakte werd volgens de sage Persephone naar de onderwereld gevoerd, om daar als koningin over de schaduw der doden te heersen. Zo was er een zucht van weemoed in deze velden en in de harten van Hellas, tot hier het evangelie van de onsterfelijkheid en de opstanding gepredikt werd, waarvan de gezanten toenmaals voor het eerst door dit landschap trokken. Daar aan de oevers van het riviertje Gangas waren Brutus en Cassius in de strijd om de vrijheid van Rome tegen Marcus Antonius en Octavianus gevallen (42 v. C.).En nu waren er de boden van een nieuwe vrijheid, de herauten van een Wereldregeerder, die zonder zwaard meer voor de vrijheid der wereld heeft gedaan dan alle andere strijders samen. Op dit slagveld was in feite de keizerskroon voor het huis van Augustus gesmeed. Daarom had Augustus de stad P. verheven tot een kolonie, met stadsrecht: het bestuur van de stad was zelfstandig, niet onderworpen aan de gouverneur van de provincie. De veteranen voelden zich als echte Romeinen en zij hadden met hun Rom. godheden Minerva, Diana, Mercurius, Hercules ook de Rom. levensstijl meegebracht. Zij gevoelden zich door de militaire heirweg, de Via Egnatia, aan Rome verbonden. Zo was P. een typisch Rom. stad. Te midden van de Romeinen leefden ook nazaten der oude bewoners, die koning Philippus hier had gebracht, om in het Pangaeusgebergte goud te graven. Ook leefden in de stad enkele Joden, maar hun getal was zo gering, dat zij geen synagoge konden onderhouden; op de sabbat kwamen zij samen in een omheinde ruimte aan de rivier, een z.g. proseuché. Daarheen begaven zich Paulus en Lucas en daar predikten zij; daar was het, dat de Here het hart van Lydia opende, Hand. 16 : 14. In P. is de eerste gemeente in Europa gesticht. Deze gemeente was zeer milddadig, 2 Cor. 8 : 1, 3, 4. Paulus beminde deze gemeente; hij noemt haar „mijn blijdschap en mijn kroon”, Phil. 4 : 1. Aan deze gemeente in een Rom. kolonie schrijft de apostel: onze wandel is in de hemelen; de staat, waarvan wij burgers zijn is in de hemelen, Phil. 3 : 20.
Thans is van P. een aantal ruïnes over bij de hutten van de Turkse nederzetting Filibedsjik. Op de Agora in de benedenstad van P. ziet men nog 4 omgevallen zuilen, welke eens de stomme getuigen waren van de martelingen van de apostel. Daarna zijn Paulus en Silas in de gevangenis geworpen. In de nacht werd de plaats hevig bewogen door een aardbeving. Door het uitwijken van de deurstijlen vielen de afsluitbomen uit de gleuven en door het scheuren van de voegen in de muren gingen de ketenen los.
