(2 Kon. 5 : 12; in het „randschrift” van de Hebr. tekst komt de leeswijze Amana voor), een rivier in Syrië, die tegenwoordig Barada heet. De oorsprong is op de Antilibanos (Hoogl. 4 : 12 Amana genoemd).
De rivier stroomt eerst door een kloofdal, maar aan het einde daarvan verdeelt zij zich in 7 armen (en enkele kleinere). Daarna bewatert zij de vlakte, waarin Damascus ligt en vloeit dan O.waarts, om te verzanden in de woestijn. Doordat de A. deze vlakte besproeit, kon hier te midden van tuinen en akkers een stad wezen: Damascus aan de uiterste zoom der vruchtbaarheid en aan de rand van de veelbereisde Syrische woestijn. Het heldere water van deze rivier gaf Naäman aanleiding om te zeggen: Zijn niet A. en Farpar beter dan alle wateren Israëls? Misschien dacht deze Syrische generaal niet alleen aan de eigenschappen van het rivierwater, als wel aan de godsdienstige betekenis, want de A. en Farpar golden voor de Syriërs als heilige rivieren. Aan de Barada is bij Et Tekkiye een waterkrachtstation, waardoor electriciteit wordt opgewekt en Damascus van stroom wordt voorzien.
