Wat is de betekenis van tweede?

I. bn., rangtelw., 1. komende na de of het eerste: zijn tweede kind; de tweede klas; (zelfst.) gij zift de tweede, de tweede persoon: vandaag is het de tweede (dag der maand); Willem de Tweede (van die naam); — ten tweede, in de tweede plaats, na het eerste; — de Tweede Kamer, nl. der Staten-Gen...

(1936) (zeem.) tweede stuurman. • Dat is nou altijd even mooi, stuurman, zegt hij tegen den „tweede”, die onverschillig met zijn armen op de reeling steunt. (C. Borstlap: Een schip vaart uit. 1936)

tweede - Rangtelwoord 1. nummer twee in een rij ♢ Dat is tweede keus. Woordherkomst Afgeleid van het hoofdtelwoord twee met het achtervoegsel -de

Tweede - 'het tweede': benaming voor het B-team van een voetbalclub.

tweede - telwoord uitspraak: twee-de 1. wat komt als nummer twee ♢ ze hebben een tweede huis in Frankrijk Telwoord: twee-de

- op het tweede wonen, op de tweede verdieping wonen, twee hoog wonen.

In de verb. op het tweede wonen e.d., op de tweede verdieping, twee hoog wonen.

num., twad(d)e, oarde; als — twad, oard.

telw.: 1. ranggetal, zelfstandig en bijvoeglijk: de tweede April; Willem de tweede, de 2e graaf, stadhouder, koning van die naam; hij is de — dien ik zie; 2. verdelingsgetal zelfstandig en bijvoeglijk: het — (deel); nog in de bijw. uitdrukking: ten —.