Wat is de betekenis van tandtechnicus?

m. (...ci), iem. die, zonder de volledige bevoegdheid tot het uitoefenen van tandheelkundige praktijk te bezitten, zich in ’t bijzonder toelegt op het vervaardigen van kunstgebitten, stifttanden, kronen enz. (ook TANDTECHNIKER, m. (-s), een af te keuren germ.).

Iemand die is opgeleid voor het maken van tandheelkundige werkstukken.

tandtechnicus - Zelfstandignaamwoord 1. de maker van kunstgebitten en kunsttanden Woordherkomst samenstelling van tand en technicus

tandartsassistent die helpt bij de vervaardiging van gebitten, enz.; hij mag zelf geen patiënten behandelen.

de technicus die kunstgebitten e.d. vervaardigd op aanwijzing van de tandarts.

iemand die zich vooral toelegt op het vervaardigen van kunstgebitten e.d., zonder de volledige bevoegdheid te bezitten tot het uitoefenen van tandheelkunde.

technisch assistent v/e tandarts, die protesen, kronen enz. maakt.

('tant) m. (...ci) technicus die kunsttanden maakt.

m. (-ci), iemand die zich, in opdracht van tandartsen en ten behoeve van hun patiënten, bezig houdt met het vervaardigen van restauratieve voorzieningen (kunstgebitten, kronen, stifttanden, gegoten vullingen, enz.) en therapeutische hulpmiddelen voor de uitvoering van orthodontische of kaakchirurgische behandelingen.