Wat is de betekenis van spuwen?

(spuwde, heeft gespuwd), 1. speeksel enz. uit de mond uitwerpen: hij spuwt op de grond; — iem. in ’t gezicht spuwen, hem diep beledigen; — op iem. of iets spuwen, hem of het diep verachten; — in iets niet spuwen, het graag lusten. 2. braken: bloed, gal spuwen; vuur en vlam spuwen,...

spuwen - Werkwoord 1. (inerg) speeksel met vaart buiten de mond doen komen ♢ Hij spuwde op de grond van minachting. 2. (ov) water of ander materiaal met vaart naar buiten doen komen ♢ De geiser laat dagelijks veel water naar buiten spuwen. Uitd...

spuwen - regelmatig werkwoord uitspraak: spu-wen 1. vocht in je mond met kracht naar buiten laten komen ♢ 'verboden te spuwen' stond er op het oude bord 1. vuur spuwen [vuur uit je mond blazen]...

Spuwen - op het dek spuwen: flink doen.

→Hout.

v., spije, s p e i (s p ij d e), s p e i n (s p ij d); spuije; (tussen de tanden door), sn(j)itte; speeksel —, kwatse, flybkje.

spuwde, heeft gespuwd; 1. speeksel uitwerpen: spuwen op de grond; zegsw. iem. in ’t aangezicht spuwen, diep beledigen; op iets spuwen, het diep verachten; 2. braken, te voorschijn brengen: bloed vuur en vlam spuwen, fig. woedend zijn; lava spuwen, uitwerpen.

('spu:wən) (spuwde, heeft gespuwd) 1. speeksel enz. uitwerpen : op de grond -; iemand in het aangezicht -, ook Fig. hem grievend honen; op iemand -, ook Fig. hem verachten. Syn. →: braken. 2. door de mond uitwerpen : bloed, gal -. 3. uitwerpen : een vulkaan spuwt vuur en lava. →: vuur.

Uitdrukking van verachting en smaad, Num. 12 : 14, Jes. 50 : 6, Matth. 26:67, 27 : 30, vg. Openb. 3 : 16; zinnebeeldige handeling, Marc. 7 : 33, 8 : 23, Joh. 9 : 6; zie het art. Speeksel.