Wat is de betekenis van Polarisator?

instrument waarmee men licht kan polariseren

Apparaat waarmede lineair gepolariseerd licht wordt verkregen, meestal bestaande uit kristallen of combinaties van kristallen, die alleen het licht, dat in een bepaalde richting trilt, doorlaten (z. Licht).

(→ polariseren). Instrument dat licht polariseert.

➝ Polarimetrie.

polariscoop, polarisatietoestel.

Polarisator - bij een optisch instrument, waarbij gepolariseerd licht wordt gebruikt, het deel, dat het licht polariseert. Gewoonlijk bestaat het uit een dubbelbrekend prisma, resp. een combinatie hiervan (b.v. een nicol), soms is het ook een spiegel, waarop het licht onder den polarisatiehoek invalt.

m. (-s), materiaal of apparaat dat slechts gepolariseerd licht doorlaat; soms uitgevoerd als een schijfje (b.v. polaroid). (e) Laat men een lichtbundel achtereenvolgens op twee polarisators in de ‘gekruiste’ stand vallen (d.i. loodrecht op elkaar qua polarisatierichting), dan wordt geen licht doorgelaten. Draait men de tweede polarisato...

Polarisator m. (-s), voorwerp dat een lichtstraal kan polariseeren.