Wat is de betekenis van Neurobiotaxis?

de neiging van (embryonale) zenuwcellen zich te verplaatsen in de richting van waar zij hun impulsen ontvangen; een door de Nederlandse hersenanatoom C. U. Ariëns Kappers nauwkeurig beschreven invloed bij de fylogenetische en ontogenetische ontwikkeling van de hersenen.

is een verschijnsel, bekend geworden door prof. G. U. Ariëns Kappers, volgens wie zich onderlinge verbindingen ontwikkelen tussen zenuwcellen, die gelijktijdig geprikkeld plegen te worden (vgl. in de psychologie de associatie, die ontstaat tussen indrukken, die zich herhaaldelijk gelijktijdig voordoen).

hypothese van Ariens Kappers (1927), volgens welke de plaatselijke verhouding van zekere centra in het centrale zenuwstelsel zou worden beheerst door gelijktijdig ontvangen prikkelingen, en prikkelverwantschap; door hem voor het eerst aangetoond aan de phylogenetische verschuiving van verschillende kernen in het verlengde merg.

v., het verschijnsel dat groepen van zenuwcellen in het centrale zenuwstelsel, zgn. kernen, zich tijdens de embryonale ontwikkeling verplaatsen naar een gebied vanwaar prikkels op deze cellen inwerken.