Wat is de betekenis van manier?

v. (-en), 1. wijze waarop men iets doet of waarop iets verricht kan worden, wijze van handelen, of doen: hij loopt op een eigenaardige manier; er zijn verschillende manieren van zwemmen; op die manier zul je niet veel verder komen, als je zó handelt; — o, op die (zo’n) manier!, o, nu begrijp ik uw bedoeling;...

manier - Zelfstandignaamwoord 1. de handelswijze ♢ De manier waarop je mij aanspreekt staat mij niet aan. Woordherkomst afkomstig van: Middelnederlands: maniere Oudfrans: meniere Latijns: manaria

manier - zelfstandig naamwoord uitspraak: ma-nier 1. hoe het gebeurt of hoe je het moet doen ♢wat is de beste manier om een appel te schillen? 1. dat is geen manier van doen [geen fatsoenlijk gedra...

- zijn manieren houden, zich netjes gedragen. ‘Sigaretten worden uitgeduwd op onze pvc-ramen. Die jongeren mogen hier zitten, maar ze moeten hun manieren houden’, aldus Willy en Mariella. - HN, 17-09-2002.

wyse van doen of handel; gewoonte, gebruik.

s., manear, manier, wize; dal is geen — van doen, dat is gjin wizânsje, gjin spul, gjin wurk, gjin dwaen (al)lyk; op zo’n —, op sa’n foet, yn sa’n foech; het gaat op een andere —, it giet in oare wei út; het moet op die —, dy wei moat it ú...

I. behandelen, hanteren, voeren [degen]; door de handen laten gaan, omgaan (omspringen) met; betasten; leiden, beheren, besturen, regeren [een paard]; bien manier la parole, goed zijn woord doen; II. het aanvoelen; au manier, bij 't aanvoelen; op de tast.

gemaniëreerdheid.

v. manieren; (Fr. manière): wijze van doen, van handelen: zó zijn onze manieren! zeden; dat is geen manier van doen; het is maar bij manier van spreken, om het zo eens te zeggen; die edelman heeft fijne manieren, vormen; die jongen heeft geen manieren geleerd, nette vormen.