MANES
(l) Schimmen van overledenen.
A.J.H. van Leeuwen, A.P. Meyer-Gerhard (1977)
Prof. dr. J. Nuchelmans - Dr. J.H. Brouwers (1976)
Manes (alleen meervoud) werd door de Romeinen zowel bijvoeglijk (met dii) als zelfstandig gebruikt als verzamelnaam voor de geesten der doden, die men zich als ’goden’ dacht. Volgens antieke etymologieën was het woord verwant met manare, ’vloeien, stromen’, of - niet juister, maar zeker eufemistisch begrepen - met manus, ’goed’; waarschijnli...
Grasduin in meer dan 507 woordenboeken en encyclopedieën. Krijg toegang tot maar liefst 2.316.291 begrippen, 37.599 spreekwoorden en 78.030 synoniemen.
Word nu vriend van Ensie!
Dr. J.F.L. Montijn (1949)
ĭum, m. de zielen of schimmen der afgestorvenen. | overdr., poët., onderwereld; lijk, stoffelijk overschot.
D. van Veen Jzn. (1936)
bij de Romeinen de schimmen der afgestorvenen, die men zich in de diepten der aarde dacht en aanbad (manendienst).
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: