Wat is de betekenis van instinct?

(<Lat.), o. (-en), natuurdrift; inz. aandrift tot onbewust doeltreffend handelen: het instinct tot zelfbehoud; blind instinct; het instinct der dieren is vaak verwonderlijk; bij instinct; — (bij uitbr.) ingeschapen, inwendig gevoel dat tot handelen aanspoort: alleen uit instinct handelde hij aldus ; — (one...

instinct - Zelfstandignaamwoord 1. (biologie) gedrag dat geheel genetisch bepaald is ♢ Hun instinct doet insecten afkomen op een lichtbron in de duisternis. Verwante begrippen aandrift

instinct - zelfstandig naamwoord uitspraak: in-stinct 1. aangeboren drang om op een bepaalde manier te handelen ♢ door zijn instinct weet een hond wie hij kan vertrouwen 1. mijn instinct zegt me... ...

Streving afkomstig uit het fysieke lichaam.

Instincten zijn essentiële 'overlevingsacties' die onbewust ingegeven worden, aan de hand van aangeboren reacties. Het is een automatisme dat bij dieren het doen en laten sterk bepaalt, maar ook bij mensen als een natuurlijk reactievermogen wordt gezien. Taal is een belangrijk communicatiemiddel maar het kan mensen er ook van weerhouden hun intuïti...

instinct - Oude benaming voor aangeboren gedrag, gedrag dat door het proces van de natuurlijke selectie gedurende vele generaties is gevormd. I. staat tegenover aangeleerd gedrag of culturele transmissie.

[Lat. instinctus = aandrift, van instinguere, -stinctum = aanhitsen; zie instigeren] aangeboren neiging en vaardigheid, die het dier tot handelen brengt wanneer een invloed van buiten of in eigen lichaam deze innerlijke drift activeert.

Instinct is een natuurdrift, biologisch van generatie op generatie overgedragen (in principe) onveranderlijke gedragswijze.

(instinkt) natuurdrift; intuïtie