Wat is de betekenis van discantus?

1. in de vroege meerstemmigheid de beweeglijke tegenstem boven een gegeven melodie, de “cantus firmus; 2. in de polyfonie van de 15de16de eeuw de sopraanstem zonder meer; 3. bij toetsinstrumenten de bovenste (rechter) helft van de klaviatuur.

1° Lat. voor → Discant. 2° De naam voor een meerstemmige compositie, zooals organum, diaphonia en ca. 1 300 contrapunt. De d. werd langen tijd geïmproviseerd; volgens vaste regels afwisselend tusschen octaaf, éénklank en kwint. Later werd de d. uitgebreider en als improvisatie is zij in gebruik gebleven tot de 16e ee...

(Lat.) Ook wel: Cantus (Lat.) Fr. Dessus. 1. Sopraanpartij in vocale of ook instrumentale ensembles. 2. Fr. Déchant. Tweestemmigheid, einde 12de, begin 13de eeuw, welke aanvankelijk door Leoninus (zie daar) in de plaats werd gesteld van het vroegere organum (zie daar), waarbij inmiddels reeds de tegenstem (duplum) rhythmisch en melodisch afw...

Discantus - meerstemmigheid. In de 12e eeuw werd de naam d. gegeven aan de tweede zangstem, die boven den cantus-firmus werd aangebracht. Die stem werd meestal door den zanger geïmproviseerd, maar deze improvisatie geschiedde volgens vaste en nauwkeurige regelen. Tot in de 16e eeuw werd de geïmproviseerde d. toegepast (in Frankrijk: Déchantsurle li...

[Lat.], m., van de 12e—16e eeuw de zangstem die boven de cantus firmus werd aangebracht, meestal door de zanger geïmproviseerd, maar volgens vaste regels.