Wat is de betekenis van Blamage?

(Fr.), v. (-s), het blameren of geblameerd worden, teschandemaking.

Een blamage verwijst naar een gênante situatie, een mislukking of een pijnlijk voorval dat iemands imago of reputatie kan schaden. Een blamage kan voortkomen uit een fout, een ongelukkige gebeurtenis of een situatie die niet volgens verwachting verloopt en die tot openbare vernedering kan leiden.

Een blamage is een afgang veroorzaakt door eigen falen. Het begrip 'Het is een blamage' wordt gebruikt in de betekenis van "het is een schande". Het woord blamage is ontleend aan het Duitse 'blamage'. Het is een pseudo-Franse afleiding van het werkwoord blamieren. Een voetbalwedstrijd kent ook dikwijls veel fouten van...

blamage - Zelfstandignaamwoord 1. een afgang veroorzaakt door eigen falen ♢ De actie werd een complete blamage. Woordherkomst Naamwoord van handeling van blameren met het achtervoegsel -age

teschandemaking

schande, oneer

v. (verduitst Fr.) wat iemand blameert, schande, oneer. blameren. in kwade roep brengen; oneer aandoen, tot schande strekken.

v. (schande, minder sterk: oneer): een afschuwelijke blamage voor Nederland!

v. schande, oneer.