Wat is de betekenis van accent?

(<Lat.-Fr.), o. (-en), 1. (w. g.) taalklank; 2. klemtoon; (taalk.) nadruk of toonhoogte waardoor een vocalische klank zich van andere onderscheidt; 3. (klem)toonteken; — soortgelijk teken om een ander onderscheid aan te geven: de punten a en a'; 4. nadruk in alg. toepassing: het accent leggen op, in ’t bijzonder...

accent - Zelfstandignaamwoord 1. de manier waarop iemand de klanken uitspreekt ♢ Zij heeft een West-Vlaams accent. 2. een teken dat op een klinker kan worden geplaatst ♢ Er moet nog een accent op de letter e. 3. de nadruk ♢ ...

accent - zelfstandig naamwoord uitspraak: ac-cent 1. zwaardere toon waarmee je een lettergreep uitspreekt ♢ het accent in 'aanraden' ligt op de eerste lettergreep 2. manier waarop je de woorden uitspreekt ...

(o.), syn. klemtoon; nadruk die op een bepaalde syllabe in een woord of een bepaald woord wordt gelegd; contrast syn. contrastief accent; de beklemtoning die samenhangt met een verandering van toonhoogte; b.v. Piet komt en niet Jan; melodisch syn. toonhoogteaccent, contrastverlenend accent; accent dat betrekking heeft op de verschillen in toonhoogt...

Een accent is een nadruk in muziek; het teken (1,3) waarmee je dat aangeeft is > en staat boven of onder de noot waar het om gaat.

(aksent) klemtoon; bepaalde uitspraakkenmerken; nuance

1. klemtoon. In het woord „verhoging” ligt het accent op de tweede lettergreep; 2. kenmerkende toon of wijze van uitspraak (tongval): de vreemdeling sprak Nederlands met een eigenaardig accent; hij spreekt Nederlands met een Limburgs accent.

Zie Grieks IV 1 en VI, Latijn IV 1 en VI, Commodianus.

nadruk op een toon door versterking en/of verlenging.