Geboren te New York 1930. Balletopleiding kreeg hij bij George Chaffee, Elizabeth Anderson-Ivantzova, Edward Caton en Olga Preobrajenska.
Hij maakte op achttienjarige leeftijd zijn debuut als danser bij het Brooklyn Lyric Opera Ballet en maakte er tevens zijn eerste koreografie (voor de opera La Traviata). Hij opende een eigen school te New York in 1955 en richtte een kleine balletgroep op. Hij was balletmeester en directeur van het Royal Winnipeg Ballet van 1957 tot 1958 en maakte in dat jaar gedurende vijf maanden een wekelijkse televisie-uitzending voor de Canadese televisie. In 1958 kwam hij naar Nederland en richtte in 1959 samen met Carel Birnie (zakelijk leider) het Nederlands Dans Theater op. Mede onder invloed van Harkarvy bleef dat gezelschap de eerste tien jaar van het bestaan een modern repertoire behouden dat afgewisseld werd met korte klassieke balletten en pas de deux. Veranderingen in dit artistiek beleid zorgden echter voor een verschuiving naar het moderne en experimentele repertoire, hetgeen in 1969 voor Harkarvy aanleiding was om ontslag te nemen.
Nadien vestigde hij zich weer in Amerika waar hij van 1969 tot 1970 de leiding had van het Harkness Ballet. Hij keerde in 1970 naar Nederland terug omdat hij als balletmeester bij het Nationaal Ballet werd aangesteld. Een conflict met een deel van de dansers van dat gezelschap deed hem echter in 1971 weer ontslag nemen. Harkarvy is momenteel verbonden aan het Pennsylvania Ballet. Tot zijn belangrijkste werken voor het Nederlands Dans Theater behoren: Primavera (1960), Grand Pas Espagnol (1962), Recital voor cello en 8 dansers (1964), Partita (1966), pas de deux uit Le Diable d Quatre (1966), Lieder eines fahrenden Gesellen (1967), Rococo Variaties (1968) en Aswingto (1969).
