traag; langzaam.
traag en vaak ook moeizaam; langzaam; in een laag tempo; op langzame, trage wijze.
Voorbeelden:
Maar het was haar onmogelijk ook maar haar voeten te bewegen of haar blik af te wenden van haar zoon die traagzaam zijn ingestudeerde zinnen voordroeg: "Ik heb gisteren alle papieren ondertekend, moeder."
Lut Ureel, Martha, 1979
Een grijsbruine huis- en tuinkat met zwarte streepjes en groene ogen. Zij keek de kamer in en begon traagzaam de trap af te dalen.
De Standaard, 1996
In traagzame tred overkruiste hij de weide en begon aan een cirkelvormige dooltocht om de dorpskom heen.
http://books.google.nl/books?id=6YR0AAAAQBAJ&pg=PT131&lpg=PT131&dq=%22traagzame%22&source=bl&ots=3iNCt3_CIf&sig=uAWoAJkoAnm0NLD-oA3xsrfeCb4&hl=nl&sa=X&ei=6KFfU7WODYbePabHgYAO&ved=0CEcQ6AEwBQ#v=onepage&q=%22traagzame%22&f=false, 2013
Zeer traagzaam komt het nieuwe zwembad. De realisatie van het zwembad "Duinenwater", waarop de badstad reeds meer dan 10 jaar wacht, blijft vertraging oplopen. De vrederechter die moet beslissen over de waarde van de onteigende gronden zal vermoedelijk pas tegen de zomer uitspraak doen.
http://oronieuws.blogspot.nl/2008/02/zeer-traagzaam-komt-het-nieuwe-zwembad.html, 26 februari 2008
De manier waarop de personages spreken wordt door Roobjee beschreven in de meest schilderachtige termen: 'fezelde', 'keelde', 'lisptongde', 'raffelde', 'krijzeltandde', 'zurkelde', 'wrenste', 'tatelde' en 'schreemde', om er maar een paar te noemen. 'Lopen' is 'voeteren' (eventueel 'in traagzame tred'), buurvrouwen spreken elkaar aan met 'Loeleke'. Een 'duts' is een stakker, een 'pennoen' een vaandel en 'binst' betekent terwijl.
http://hansvandergaarden.blogspot.nl/2013/10/leest.html, 2013
Gelukkig kunnen wij de eenzaamheid door ouderdom opvullen met herinneringen, hoewel alles traagzamer en moeilijker gaat.
http://www.gedichten-freaks.nl/790376/, 15 oktober 2011
Traagzaam maakte het leven zich zichtbaar in dagen en nachten, aarde en water, ruimte en tijd en alles was nieuw voor ons.
Lut Ureel, De lange geboorte, 1977
Het momentele leed verruimde zich tot het kosmische oerverdriet en gaf een kans om te wenen over de durende pijn, om het bestendige tekort, om het niet te stelpen gemis; en in het hart van de familieleden en vrienden bewerkte de dramatische liturgie een traagzaam helend troostproces dat later, veel later tot tamme weemoedsvolle berusting zou leiden.
Lut Ureel, De lange geboorte, 1977
