slingeruurwerk met veeraandrijving, waarbij het raderwerk zoveel mogelijk van buitenaf zichtbaar is gemonteerd. Het type klok ontstond in Frankrijk gelijktijdig met de introductie van de eerste slingeruurwerken tegen het eind van de 17de eeuw.
Bij de oudste uitvoering is een slingeruurwerk aan de achterkant van een gegraveerde en versierde glasplaat bevestigd, die op een houten of marmeren sokkel is geplaatst. In de 19de eeuw ontstaat een gewijzigd model; het uurwerk wordt nu in een uit messing vervaardigd gestel gemonteerd waaroverheen een glazen stolp wordt gezet. Vooral in Engeland werden deze klokken na 1851. het jaar van de grote wereldtentoonstelling, zeer populair. In het midden van de 19de eeuw toont de vormgeving van het gestel soms de invloed van de neo-gotiek, waarbij het dikwijls de vorm krijgt van een gotische kathedraal. Skeletpendules komen met en zonder slagwerk voor.
