drinkglas in het bijzonder voor witte wijn. ontwikkeld uit het 15de-eeuwse noppenglas, waarbij de oorspronkelijke bovenrand zich tot een hoge, ronde of eivormige cuppa evolueerde, zodat een drinkglas ontstond meestal van groenachtig, maar ook een enkele maal van kleurloos glas met een op een gesponnen voet rustende, met punt- of braamnoppen bezette holle stam op gewelfde voet. Soms van zeer grote afmetingen.
In Nederland werd de kelk dikwijls met diamantgravure versierd. o.a. door Maria Tesselschade en Anna Roemers Visscher. De roemer was in Nederland en Duitsland in zwang begin 16de-18de eeuw.
