"Tempo Doeloe" is een uitdrukking uit het Indonesisch en Maleis die letterlijk "oude tijden" betekent en nostalgisch verwijst naar de koloniale periode in Nederlands-Indië. Het wordt gebruikt om de tijd van vóór de onafhankelijkheid van Indonesië op te roepen, met een gevoel van romantiek en nostalgie, vaak vanuit het perspectief van Nederlanders en Indo-Europeanen die destijds in de kolonie woonden.
In Nederland en onder de Nederlandse diaspora wordt "Tempo Doeloe" vaak geassocieerd met een periode van culturele uitwisseling, economische welvaart, en sociale hiërarchie, ondanks de complexe en vaak problematische realiteit van koloniale overheersing. Het roept beelden op van het koloniale leven, met zijn specifieke levensstijl, gewoonten, en culinaire tradities. Het is een term die vaak terugkomt in verhalen, literatuur, en herinneringen van mensen die die tijd hebben meegemaakt of van hun nakomelingen.
In Indonesië zelf kan de term zowel positieve als negatieve connotaties hebben. Voor sommige Indonesiërs roept het herinneringen op aan onderdrukking en koloniale overheersing, terwijl anderen het zien als een tijdperk van culturele rijkdom en historische waarde. "Tempo Doeloe" blijft een belangrijk begrip in de historische en culturele dialoog tussen Nederland en Indonesië, waarbij het zowel de gedeelde als de conflicterende aspecten van hun gezamenlijke verleden weerspiegelt.
