1. (plantk.) W. of callus noemt men het weefsel, dat zich onder invloed van het wondhormoon vormt op de plaats der verwonding. Men tracht het vormen van w. zoveel mogelijk te bevorderen door het bedekken van de wonden ter voorkoming van het uitdrogen en besmetten met schimmelsporen.
In de fruitt. past men tegenwoordig het besmeren met flintkote toe. Verder verdient het aanbeveling de wonden te desinfecteren. Men gebruikt hiervoor meestal z.g. kankerverf, die tevens het voordeel heeft de wonden af te dekken (vgl. Wondafdekmiddelen).
2. (dierk.) Wanneer een verwonding is opgetreden, zal deze dichtgroeien, doordat aan de grens der verwonding de cellen tot deling overgaan. Voor snelle deling van de cellen is veel bloed nodig voor de aanvoer van voedingsstoffen. Vandaar dat w. rijk is aan bloedvaten. Zenuwen komen er niet direct in voor. W. wordt vaak in overmaat gevormd zodat het buiten de wond uitpuilt (wild vlees). Naderhand wordt in het w. veel bindweefsel gevormd, waardoor een litteken ontstaat.