1. De m., Talpa europaea L., fam.
Talpidae, leeft onder de grond in een uitgebreid net van gangen, die zich op verschillende diepten bevinden. De meest oppervlakkige zijn de jachtgangen, waaraan hij telkens weer nieuwe toevoegt. Hij beweegt zich zeer snel in zijn onderaardse woning en graaft nieuwe gangen ook zeer vlug. Hij wordt hiertoe in staat gesteld door het bezit van een zesde vinger aan de buitenzijde van de voorvoeten, welke vinger gevormd wordt door een verlengd middenhandsbeentje (z. Geraamte), het os falciformis, waardoor een ideale graafhand ontstaat. Men kan zeggen, dat de m. door de aarde zwemt. Boven de grond beweegt de m. zich minder gemakkelijk, hoewel hij toch bij dreigend gevaar nog wel snel uit de voeten kan komen.De m. leeft van allerlei insecten en hun larven, wormen en slakken. Hij moet tot de voor land- en tuinb. nuttige dieren gerekend worden (z. Mollen-, egels- en kikvorsenwet). Waar hij veel voorkomt kan hij echter door het omwoelen van de grond schadelijk worden.
Het beste doet men dan om eerst alle molshopen te slechten. De nieuw opgeworpen hopen op de volgende dag geven aan, welke gangen dan nog gebruikt worden. Deze maakt men voorzichtig open en legt in de gangen aardwormen (nadat kop en staart eraf zijn gesneden) of balletjes van gehakt (b.v. paarden vlees;, die gerold zijn door het bestrijdingsmiddel (dus niet dooreenmengen). Daarna sluit men de gang weer en slecht zonodig de molshoop. Zijn de dag daarop weer molshopen opgeworpen, dan herhaalt men de bewerking bij de nieuw opgeworpen hopen, tot alle mollen verdelgd zijn. De mollenbestrijdingsmiddelen bestaan meestal uit strychnine, al of niet vermengd met calciumarsenaat.
Deze beide stoffen zijn zeer gevaarlijke vergiften voor alle levende wezens. Mollen gedood door deze giften zijn levensgevaarlijk voor de dieren die erop azen.
Mollen kunnen ook worden gevangen door het in de gangen aanbrengen van z.g. mollenklemmen.
2. Afkorting van gram-molecuul.