(1) Onderdeel van de cultuurtechniek inhoudende het blijvend, althans voor een reeks van jaren, vergroten van het voortbrengend vermogen van de grond door op de grond toegepaste maatregelen.
De belangrijkste g. zijn:
ontginning van woeste gronden en herontginning van reeds in cultuur zijnde gronden. Aanwending van compost en van zware voorraadbemestingen, diepploegen, diepspitten e.d. kan men eveneens tot de g. rekenen. Men nadert dan echter de grens van de g., waar deze overgaat in de jaarlijks door de boer uitgevoerde bemestingen en bewerkingen, welke het voortbrengend vermogen van de grond lijdelijk en niet voor een reeks van jaren vergroten.
(2) G. dekte vroeger de begrippen ontginning, herontginning, ontwatering, afwatering, bevloeiing, ruilverkaveling en landaanwinning. Sedert omstreeks 1930 is g. in deze betekenis door het woord cultuurtechniek verdrongen. Wenst men het oude begrip g. te handhaven dan spreekt men wel van g. in de ruimste zin genomen.
(3) In de bouwkunde het verbeteren van de funderingsgrondslag voor bouwwerken (waaronder dijken en wegen) door het plaatselijk vervangen van slappe grond door minder slappe, meestal door zand.