draadlooze telegrafie en telefonie noemt men het overbrengen v. berichten enz. door middel v/e zend- en ontvangtoestel, die niet zijn verbonden door een draad, doch door gebruik te maken v, door den zender opgewekte hoogfrequente wisselstroomen, die als elect. golven d/d antenne i/h luchtruim worden uitgestraald en d/h ontvangtoestel worden opgevangen als Iaagfrequente wisselstroomen, d. w. z. met i/d telefoon hoorbare frequentie, hetgeen geschiedt i/d detector. Telegrafeeren geschiedt i/h rhythme der → Morse-teekens, Voor telefonie worden de golven gemoduleerd i/d frequentie v. spraak of muziek.
De elect. golven werden in 1888 ontdekt door Herz; praktische toepassing vonden zij eerst d/d uitvinding v. → Marconi (1896). Aanvankelijk werkte de zender m/e → vonkenbrug, die later werd opgenomen i/e afzonderlijken, d. spoelen m/d → antenne gekoppelden kring. Voor de uitzending bezigt men machinezenders, tegenwoordig nog gebruikt v/d langste golven (laagste frequenties); de kortere golven worden meer en meer opgewekt door lampzenders, die veel kleinere energie vereischen. Ontmoeten de opgewekte golven een geleider, i. c. een antenne, dan worden zij door dezen opgevangen en naar het ontvangtoestel geleid, dat op verschillende golflengten kan worden afgestemd, om de uitzendingen v/d diverse stations op te vangen. Hier komen zij in den detector, die zich met de demodulatie belast, d. w. 7. het ontvangen geluid geschikt maakt v. wedergave d/d luidspreker. De golflengten varieeren v. 10 tot 10 000 m ingedeeld in lange (boven 1000 m), middelbare (boven 600 m) en korte (150/600 m), alsmede ultra-korte, v. minder dan 150 m. Golven v. minder dan 10 m worden alleen v. experimenteele doeleinden gebezigd.
