Ze kunnen allerlei ouderdomskwaaltjes krijgen, de kleurige zijden kappen en loses doeken, die onze lampen zoo gezellig, onze kamers zoo kneus en intiem maken.
En het is zoo’n dankbaar werk, ze zelf op te knappen, zoodat ze er na de kuur weer fonkelnieuw uitzien.
In sommige gevallen, namelijk als kleur en kwaliteit der zijde het toelaten, kan men de lampekap gerust een bijna koud zeepsopje geven. Echter geen scherpe zeepsoorten gebruiken. Neem voor dat doel bijv. goede Venetiaansche-, galof ammoniakzeep en kluts het sopje zoolang, tot de zeep volkomen is opgelost. Nadat men de zij eerst een kwartiertje in water met zout of met azijn en zout heeft gezet, wascht men ze vlug in het zeepsop en laat vooral meerkleurige zijde er niet te lang in staan! Spoel na in ruim koud water en hang
de zij te drogen. Half vochtig wordt ze aan den verkeerden kant opgestreken.
Bovenstaande geldt voor kappen, waarvan de zij gemakkelijk kan worden losgetornd of die los over het geraamte liggen. Heeft men te doen met een strak gespannen kap, waarvan het loshalen en weer opnaaien geweldig veel geduld en tijd zou vergen, dan kan men in de meeste gevallen de schoonmaakkuur met proppen watten en lauw zeepsop bewerkstellingen. Als koord en franje kleurecht zijn, mogen ze gerust blijven zitten. Veiliger is het echter, ze af te nemen en apart te wasschen.
In plaats van zeepsop kan men ook lauw water gebruiken, waarin een klein scheutje ammonia is opgelost.
Aan het wasschen van gekleurde — vooral van veelkleurige — zijde is altijd risico verbonden. Als men aan de echtheid der kleuren twijfelt, moet men liever zijn toevlucht nemen tot tetra. Men zet de zij even in de vloeistof en wrijft ze daarna met een schoonen zachten doek af. Of men doopt een prop watten in de tetra, knijpt hem uit en wrijft daarmee de kap (bij kleine gedeelten tegelijk) af. Telkens schoone watten nemen en niet met te veel vocht werken om kringen te voorkomen.
Het is nooit aan te bevelen om een lampekap in haar geheel, dus mét het ijzeren geraamte, een bad te geven in zeepsop. Men loopt dan n.l. kans (grooter of kleiner, dat hangt van den aard van het metaal af) om roestvlekken te krijgen.
